dinsdag, november 14, 2023

 Op Weg Naar Beter...

We leven in een "rare" tijd waar de feiten en perceptie door elkaar heen lijken te lopen. Zo wel in de hoofden van mensen als de uitspraken die ze doen en of ze hun tenen uitsteken of juist intrekken zodat er wel of niet op getrapt kan worden. Ook bij dit plastische voorbeeld zien we dat een feit of een perceptie ingezet word wanneer dat de zaak dient.

In deze rare afgelopen 3 jaar ben ik door verschillende stadia gegaan. Eerst had ik zoiets van "wat gebeurd er nu allemaal en moet ik dat nu wel of niet series nemen? Ik kreeg een telefoontje van een vriend die me aanraden om vooral maar snel nog wat boodschappen te doen want " all hell is going to break loose " Dit werd in de begin periode van de covid-19 periode ge-kenmerkt als de periode met een tekort aan toilet papier... huh als ik het nu opschrijf dan weet ik nog steeds niet in welke categorie ik dat moet gaan plaatsen. Was er een tekort, waar kwam het door, wie bericht erover, is het waar of worden we afgeleid van iets anders waar we niet te veel van mee mogen krijgen... who knows.. ik niet meer in ieder geval.

Wat mij duidelijk is geworden is dat het niet om de feiten gaat maar om de perceptie die het verhaal geeft bij de ontvangers , de burgers, je weet wel de nutteloze eters ...  


Linux Installeren op oude Laptop - Deel 1

donderdag, juni 22, 2023

Op Weg Naar Beter...


We leven in een "rare" tijd waar de feiten en perceptie door elkaar heen lijken te lopen. Zo wel in de hoofden van mensen als de uitspraken die ze doen en of ze hun tenen uitsteken of juist intrekken zodat er wel of niet op getrapt kan worden. Ook bij dit plastische voorbeeld zien we dat een feit of een perceptie ingezet word wanneer dat de zaak dient.

In deze rare afgelopen 3 jaar ben ik door verschillende stadia gegaan. Eerst had ik zoiets van "wat gebeurd er nu allemaal en moet ik dat nu wel of niet series nemen? Ik kreeg een telefoontje van een vriend die me aanraden om vooral maar snel nog wat boodschappen te doen want " all hell is going to break loose " Dit werd in de begin periode van de covid-19 periode ge-kenmerkt als de periode met een tekort aan toilet papier... huh als ik het nu opschrijf dan weet ik nog steeds niet in welke categorie ik dat moet gaan plaatsen. Was er een tekort, waar kwam het door, wie bericht erover, is het waar of worden we afgeleid van iets anders waar we niet te veel van mee mogen krijgen... who knows.. ik niet meer in ieder geval.

Wat mij duidelijk is geworden is dat het niet om de feiten gaat maar om de perceptie die het verhaal geeft bij de ontvangers , de burgers, je weet wel de nutteloze eters ...

ook dit is weer een test maar bereid je vast voor op de content die komen gaat.

Patrick heeft een gezondheids-  en economisch probleem. De standaard medische zorgverleners kunnen niet verder helpen maar er is wel een probleem wat steeds heftiger word. Om alle onderzoeken , "alternatieve Artsen"  bezoeken en de bijbehorende nutriënten, natuurlijke medicatie en natuurlijke voeding te kunnen bekostigen heeft hij jouw hulp nodig.

Graag wil ik je "terugbetalen" op de manier zoals ik kan, en dat is bijvoorbeeld door mijn ervaringen met je te delen. Je weet wel van die "uit den ouden doos" oplossingen zoals schoonmaak azijn bij de was en je hebt geen wasverzachter nodig ... etc etc

bezoek de Donate pagina voor meer opties

Ik heb je hulp nodig

Patrick Bömer

Mijn naam is Patrick Bömer en ik werkte in de ICT. In 2000 heb ik mijn eigen bedrijf Brainfusion opgericht wat als doel heeft om samen met haar klanten tot een gezamenlijk doel te komen, ergo de naam Brain-Fusion; door samenwerking samen tot een beter einde komen - het versmelten van de geest zoals je wil. Door geestelijke en lichamelijke problemen ben ik er in 2005 eruit geklapt. Dat ik momenteel een nieuwe lichamelijke uitdaging heb waar ik door samenwerken met jullie aan een oplossing wil werken geeft weer een nieuwe invulling aan de naam Brainfusion - door met andere mensen hun kennis in te zetten komen we samen sneller naar het doel; een echte BrainFusion !

 

wat is de vraag?

Dat ik het niet allen kan is mij de afgelopen jaren meer dan duidelijk geworden. Van teleurgesteld in de medische wereld en haar conclusies tot het inzicht dat ik alleen niet tegen de "boze buitenwereld" kan vechten kwam er een depressie die zo heftig werd dat mijn zoekmachine geschiedenis ineens vol stond met mogelijkheden om een eind aan mijn leven te maken. Alle verschillende fases zijn langs gekomen en nu heb ik ingezien dat mijn eilandje te klein is om een uitweg te vinden en er hulp van meer mensen met verschillende kwaliteiten nodig is. Zoals beschreven word met het Value 4 Value model wat Adam Curry met zijn NoAgenda Podcast zijn er drie T's om bij te dragen; Time, Talent en Treasure. Ook ik zie hier het nut van in. Ten eerste kost het mij onwijs veel tijd om de techniek van website en de verspreiding van de maken content op me te nemen, graag maak ik gebruik van hulp hiermee. Heb je een Talent om mij nuttige adviezen te geven om tot een verbetering van mijn gezondheid te komen of om met de website en content te helpen dan is dat zeer welkom. Wellicht heb jij een mooier netwerk om de boodschap te verspreiden. En als laatste niet onbelangrijk gedeelte zal deze reis bekostigd moeten worden en hier komt de Treasure om de hoek kijken. Helaas moet ik nu al elk dubbeltje omdraaien om rond te komen en is een medisch traject op eigen kosten niet na streven in mijn eentje.

wat is het probleem ?

Een samenvatting van de laatste tijd geeft een indruk waar ik nu ben. De meer uitgebreidere versie zal ik hier op termijn publiceren en dat maakt een deel uit van mijn totale reis met heftige uitdagingen maar ook de mooie lessen die het mij heeft gegeven. Soms werden die lessen meteen geleerd maar vaak zijn ze ook achteraf duidelijk geworden aan mij. misschien is het handig om met het laatste te beginnen, je weet wel als ik nu naar een arts ga zou ik mijn problemen zo kunnen beschrijven.
Ik kan heel moeilijk "los" lopen en stilstaan is een probleem zonder steun. In huis loop ik voor de veiligheid met een rollator om iets te laten vallen , inclusief mijzelf te voorkomen. Het is begonnen met een verhoogde spierspanning in mijn linker bovenbeen (hamstring). Dat is zo heftig dat ik al meer dan een jaar niet buiten ben geweest behalve onder begeleiding naar bv een arts. Mijn rechteroog is heel gevoelig voor licht zo dat een zonnebril niet eens voldoende is om geen pijn in het oog te krijgen. 's Nachts kan het zelfs fysieke pijn worden als ik op mijn rechter zijde lig in bed.  Ook heb ik een heftige vorm van oedeem gehad, waarbij ik "ineens" een boel vocht vasthield bij de enkels en benen. Verschillende malen oor ontsteking ( een echt nat oor ) en veel slijm uit de neus die in de keel liep 's nachts. Zo zijn er nog wel een paar dingen die ik misschien later apart vermeld. De normale medische weg, huisarts en verwijzen naar een specialist was al moeilijk, maar zelfs een simpele bloedtest roept nu ineens weerstand op. het lijkt wel of ik een rode vlag achter mijn naam heb staan.

welke stappen heb ik genomen? 

historie met huisarts amstelveen / heemstede corona / amstelveen corona / amstelveen nu
MRI ( De MRI-scan van het hoofd richt zich op het opsporen van risicofactoren en (mogelijke) aandoeningen in de schedel en/of hersenen. Tumoren of ontstekingen )
EMG ( EMG-onderzoek is de werking onderzoeken van de zenuwen en spieren in uw armen of benen, of van de prikkeloverdracht van zenuw op spier. ) was helemaal goed.
CDS (bacteriën virussen en schimmels - word in waterzuivering en voeding industrie gebruikt) en DMSO (zuiverend, bloedverdunner, spier ontspannend)
Een omgekeerde osmose systeem wat mijn water filtert voor drinken/ koken. Orthomoleculaire therapie, ontgifting en aanvulling van vitamines en mineralen, het doormeten met Quest9, Rife en Oligoscan dit gaf aan dat ik ergens een ontsteking had maar de plek was onduidelijk. Er mogelijk een intolerantie voor zuivel zou kunnen zijn en er een nogal hoog percentage metalen gemeten word.
Het stoppen met zuivel als advies, ik was al bijna vegetarisch, en nu ben ik veganistisch, en  veel onderzoek gedaan om verstandig te eten om geen tekorten te krijgen. Biologische voeding, biologische kruiden, mediterraan zeezout. Biologische koffie voor koffie enemas. Castor oil packs.
Toen ik een poosje veganistisch at en flink aan het afvallen was van op zijn dieptepunt 120kg en onder de 100 kg kwam kreeg ik ernstige last waardoor ik erg schrok.
Met koffie en alcohol gestopt en de oedeem in mijn benen verdween bijna helemaal. Toen ik een beetje ging smokkelen (ik ben ook maar een mens en niets leek te werken..) kreeg ik artrose achtige klachten, ik ben weer gestopt met af en toe een pizza, of ijs en koffie en de artrose klachten zijn nu helemaal weg na 2 weken ..

wat kan ik er aan doen?

Zoals ik het wel eens heb verteld; Het lijkt wel of het huis (lichaam ziek) in brand staat (ontsteking) de brandweer is aan het blussen (alle lifestyle aanpassingen, vitamines, mineralen etc.) maar er word steeds benzine op het vuur gegooid. Het lijkt of er ergens een chronische ontsteking zit.  Al langere tijd weet ik dat er een koppeling tussen amalgaam vullingen, wortelkanaal behandelingen en verstandskiezen verwijderen en de algemene gezondheid van de mens lijkt te bestaan. Recent heb ik het ik een online masterclass gevolgd over Oral Health (Beschrijving ) dit heeft mijn ogen meer geopend dat dit mogelijk een oorzaak kan hebben van mijn lichamelijke uitdagingen. Via een biologische tandarts werd er een traject voorgesteld met extractie van 4 elementen door een kaak chirurg. Toen ik de kaakchirurg belde werd mij verteld dat het al met 15 minuten weer klaar is. want er stond alleen drie elementen trekken op de verwijsbrief... met de tandarts gesproken dat de kaakchirurg niet meer wil en kan doen dan wat er op de verwijsbrief staat en of de tandarts de verwijsbrief kan aanpassen zodat de kaakchirurg ook naar eventuele ontstekingen bronnen kijkt en de foto's beter bekijkt, maar daar zag ze het nut niet van in. Ik werd er letterlijk geestelijk en lichamelijk ziek van... en dus de afspraken maar geannuleerd.
via een zoektocht nu een betere biologische tandarts / orthomoleculair praktijk gevonden. Dit heeft voor en nadelen. De voordelen zijn dat ze het meeste zelf kunnen en dus ook goed, het nadeel is dat er een rekening aan vast zit die ik geheel zal moeten betalen. Nou valt de extractie nog mee, maar het behouden van de kauw functie alleen zal een hele prijzige aangelegenheid gaan worden.  En hier heb ik echt jullie hulp voor nodig

wat krijg jij er voor terug?

Patrick heeft een gezondheids-  en economisch probleem. De standaard medische zorgverleners kunnen niet verder helpen maar er is wel een probleem wat steeds heftiger word. Om alle onderzoeken , "alternatieve Artsen"  bezoeken en de bijbehorende nutriënten, natuurlijke medicatie en natuurlijke voeding te kunnen bekostigen heeft hij jouw hulp nodig.

Graag wil ik je "terugbetalen" op de manier zoals ik kan, en dat is bijvoorbeeld door mijn ervaringen met je te delen op mijn Blog sectie hier. Je weet wel van die "Volgens Oma..." oplossingen zoals schoonmaak azijn bij de was en je hebt geen wasverzachter nodig ... etc etc

Graag wil ik jullie verzoeken mij te steunen door donaties om mijn reis "op weg naar beter" mogelijk te maken. Bezoek de Donate pagina voor meer opties

(*disclaimer: Niets op deze website is bedoeld als een medisch advies. Het is niet de de bedoeling om de indruk te geven dat een mening ook waarheid is. Mijn visie , of die van anderen die ik vermeld, geven geen waarheidsclaim of zijn bedoeld om mensen die een andere mening hebben te kwetsen. )

vrijdag, juni 21, 2013

Win een vakantieweek in Zwitserland bij Familiehotel Clarezia in Graubunden



Blijf op de hoogte van Familiehotel Clarezia en win zelf een vakantie !!!

Doe mee met de facebook actie van Familiehotel Clarezia en win een verzorgde vakantie week in Graubunden, Zwitserland.

Het is heel simpel je doet mee op je computer door de link helemaal onder aan te volgen.

Als je meedoet heb je 1 punt in de wedstrijd, das mooi en heeft iedereen.
Hoe kan je nu winnen? door de actie op jouw facebook te plaatsen en je vrienden uit te nodigen om op jouw link te klikken en mee te doen. Voor elke vriend van jou krijg je een extra punt in de wedstrijd.

Zo geef je je vrienden ook kans, en zij geven jou deelname steeds meer kans - Echte vrienden gunnen je wel een vakantie toch ?

WIN EEN VAKANTIEWEEK

(let op als je met meerdere FB accounts op dezelfde computer werkt kan het zijn dat je alleen met het eerste account mee kan doen.. de actie loopt tot maandag 19:00 uur dus zat kans om een andere computer te pakken ! )

vrijdag, november 02, 2012

'Van der Laan heeft geen toestemming gekregen van Opstelten'



'Van der Laan heeft geen toestemming gekregen van Opstelten'

'Burgemeester te voorbarig met conclusie'

Exterieur van GreenHouse Coffeeshop in Amsterdam. © ANP

Burgemeester Van der Laan heeft helemaal geen toestemming gekregen om toeristen ook na 1 januari toe te laten in coffeeschops. Dat stelt een woordvoerder van minister Ivo Opstelten van Veiligheid en Justititie. Hij zegt dat de burgemeester van Amsterdam te voorbarig is met zijn conclusie, zo meldt de NOS.

In De Volkskrant liet Van der Laan vanochtend weten dat coffeeshops in Amsterdam gewoon open blijven voor toeristen nu de wietpas van tafel is.

Het demissionaire kabinet wilde alleen Nederlandse leden toelaten in coffeeshops. Zij moesten zich inschrijven om een wietpas te kunnen krijgen, maar die pas verdwijnt nu. Klanten van coffeeshops moeten straks nog wel een identiteitsbewijs of verblijfsvergunning én een uittreksel uit het bevolkingsregister laten zien om aan te tonen dat ze in Nederland wonen.

De controle daarop geschiedt volgens het nieuwe regeerakkoord 'in overleg met de betrokken gemeenten', 'zonodig gefaseerd' en 'waarbij wordt aangesloten bij het lokale coffeeshop- en veiligheidsbeleid' opdat 'maatwerk' wordt geleverd. Die gemaakte afspraken maken het voor Amsterdam mogelijk coffeeshops open te houden, ook voor toeristen, aldus Van der Laan.

Een woordvoerder van Opstelten zegt dat maatwerk zal worden toegepast, maar dat nog moet worden uitgewerkt hoe dat uitpakt. Het ministerie zal overleggen met gemeenten die behoefte hebben aan maatwerk.

Goed nieuws
Tweede-Kamerlid voor de SP Nine Kooiman is 'blij verrast' door burgemeester Van der Laan. Kooiman: 'Dit is goed nieuws voor alle gemeentes. Want wat in Amsterdam kan, kan dan ook in de rest van Nederland. We hebben er niets aan wanneer toeristen overal worden geweerd in coffeeshops. Dan zal de illegale straathandel toenemen en daar is niemand bij gebaat.'

(Door: Redactie)


donderdag, september 27, 2012

Welk MBTI type ben jij ? Post jou type hieronder!

Ik heb net een test gedaan om te bepalen welk MBTI type ik ben, welk beest ben jij??




















Elke keer weer leuk om verschillende testen te doen, maar zijn we het met de uitkomst eens?
Doe de korte test hier: Jung persoonlijkheidstest - Jung typen test | 123test.nl

Vervolgens de enneagram test gedaan om te zien of de uitkomsten overeen komen:
De enneagramtest | Welk enneagramtype ben jij? | 123test.nl

Het is toch weer een inzicht ... Ik share de antwoorden met mensen die dat ook doen !

maandag, september 10, 2012

Are Your Goals Holding You Back? - LifeHacker.com


Are Your Goals Holding You Back?

Are Your Goals Holding You Back?

It's a strange question, isn't it? Goals are meant to propel us forward, not hold us back. But as programmer and writer Dan Shipper explains, setting goals isn't always the first step to success.
I just started my junior year at Penn. Aside from a newly developed disdain for the freshmen I see bumbling their away around campus that is both terrifying and yet somehow familiar, there are a few things I'm bringing with me this September that I haven't had in years past.
To be clear: I'm the first to recognize that I don't have it all figured it out. I'm sure there are plenty of 25 year olds that will read this piece and say, Man, wait until he gets out of college. Then he'll really start to figure things out. I'm also sure that there are a plenty of 30 year olds that will want to tell those 25 year olds to shut up because life doesn't really start until you're married and have kids.
I'm still young, but I'm certainly old enough to remember being younger than I am now. And as far as I can tell, the only bar for being able to give advice is being old enough to remember your mistakes.
One of the beautiful things about growing up is that I can look back on the versions of myself from years past and tell myself, Man, I was an idiot back then. I think that's part of where my aforementioned disdain for freshmen comes from: I see a little bit of my former self in them.
When I got to college I had so many hidden insecurities, so many incorrect assumptions about the world, and so many questions about how to live I didn't even know what the questions were. It was kind of like being dropped into an auto-shop and told to assemble a BMW from scratch. You're given all the tools you need to do the job and you can look at already completed BMWs for reference, but the only thing that you can use to figure out what to do is trial and error. Needless to say, it's difficult to determine where to even start.
I distinctly remember laying in bed at night about 5 days in to college and thinking, Holy shit what have I gotten myself in to. I don't know how to live. I don't know what to do. I don't even know what kind of person I want to be. This is one big mess. But slowly, if you're lucky, you calm down, make friends, and start doing more of what you love to do, which for me has been building products and writing.
There are a million little things that I can tell you about what I've learned thus far. Many of them are scattered in articles on this blog, and many of them will show up in future blog posts. But the biggest question that I've answered for myself, and I think the most important one, is this: How do I get good at something? What are the steps involved? What kind of questions should I ask? Where do I start?
There's a lot of advice around on this particular topic. But I think what separates me from other people who have written about it before is this: I was a beginner so recently that I can still accurately remember what it feels like.
I remember seeing people building products, and getting them featured on blogs, and getting user bases, and giving speeches, and writing popular blog posts and feeling like I was seeing it all through a pane of impossibly thick glass. I could look but I couldn't touch. I remember finishing a product and feeling like I didn't even know where to start looking for people to show it to. It's a lonely, vapid, discouraging feeling.
I'm hardly a huge success yet, but I do have a thing or two to say about getting from zero to somewhere. I've built big user bases: WhereMyFriends.be has about 40,000 signups. I've built and sold websites: DomainPolish.com. I've written popular blog posts: my blog has been visited by about 250,000 people this year. I've been in TechCrunch, Mashable, Inc., Time, Business Insider, and others. I now have a network of entrepreneurs and investors that I talk to on a regular basis for advice. And I've done it all with no prior connections to anyone, while still in school. I'm not saying any of this to brag. There are a million factors that have gone into that success that have very little to do with me. I've also been insanely lucky in some other completely unpredictable ways.
Blogging about my progress has been incredibly valuable. So has concentrating on building relationships with people I respect but don't know by emailing them or tweeting them. But in my opinion, if that kind of advice were a dead horse it would already be beaten pretty thoroughly by now.
The only thing that I don't think has been adequately addressed is building skill in the long term.
That's what I'm going to talk about right now.
The advice from now on will assume that you know at a very high level what you like, what you're passionate about, or where you want to go. Because that's hardly a given, if you're not there yet I suggest you read What Does It Mean To Love What You Do? and then come back.
Now back to the question at hand: how do you get good at something? Here are some common answers. I'm using coding as an example but this really applies to everything.
1. Set broad long-term goals and put time limits on them like "Get good at coding in the next 3 months."
2. Set specific short-term goals like "Do one coding exercise a day."
3. Be held publicly accountable by writing about your goals on your blog or having your friend hold you to them.
4. Keep track of how you're doing every day so you always know where you are.
5. Get a little better every day.
6. Look for little tips and improvements for how to get better more quickly.
All of these are self-help clichés. And they're not wrong. In fact like all clichés, they contain a nugget of truth, but they're too general to convey the subtlety required to become actionable advice. You can go from zero to somewhere using this advice, but I think it's as likely to make you fail as it is to help you.
Why is that? The reason is because it puts emphasis on the results of what you're doing, and relies entirely on your willpower to get you where you want to go. The reason this is dangerous is two-fold: your willpower is a finite resource and its availability is controlled to a large extent by your ego.
Your ego is a funny thing. It a lot of conceptions about who you are. It thinks you have all the talent in the world, and all the ability in world. It carries within it your precious self-image. The problem is that if your brain feels that your self-image is threatened it will shut down your willpower, and allow you to rationalize giving up in the interest of maintaining your ego.
This recognition helps us see why setting firm goals and keeping track of what you're doing is a problem for beginners. It risks your self-image when it's at its most vulnerable: when you're trying something new. If during the first few days or weeks of coding you fail to reach a goal, either because your willpower is depleted or your goals were unrealistic, it's easy to feel your self-image being threatened. Your fear center kicks in: what if I'm not as smart, and talented and special as I thought? And then it says to you: it's better I stop trying than find out. And so your willpower is gone, and you're right back where you started.
Setting goals and keeping track of your progress is putting the cart before the horse. It is certainly a part of getting better at what you do. BUT it's not Step One in the process.
Oddly enough, in my experience, moving away from willpower-driven progress is more fun and helps you become more emotionally engaged in what you're doing. Which produces better results, and allows you to maintain your rate of progress. So if setting goals is not Step One, then what is step one?
Step One is concentrating on habit creation.
In theory the idea is very simple: using tips and tricks, and keeping track of your progress, and improving every day are optimizations. They might make you 10% better, or 50% better, or even 1,000% better. But a 1,000% optimization on zero is still zero.
And so the biggest part of Step One is not to get better at doing, it's to start doing.
In practice here's how it plays out: this summer I decided I wanted to start working out again. I even wrote a blog post about it called Stop Taking Yourself So Seriously. Basically all I wanted to do was get to the gym once or twice a week whenever I felt like it, do a few things exercises and leave.
I did not: do research on the best exercises to do, buy expensive new workout sneakers, buy protein supplements to get bigger faster, set specific goals, or track my progress in any meaningful way. I just started going to the gym (in the middle of working 14 hours a day, 7 days a week on my startup).
While there I did exactly what I felt like. Sometimes I ran, sometimes I did arms, sometimes I did some legs. Whatever. If I felt like leaving early, I did.
And some weeks I didn't even go at all.
What's interesting is this: if I had set goals, and tracked my progress I would have been sorely disappointed at having missed going to the gym. I would have felt like such a failure. And my ego would have been very quick to tell me to just completely give up and rationalize it by saying things like: I'm too busy, or I don't like exercising anyway. My willpower would have been sapped completely.
But none of that mattered to me. By just going every once in a while, and doing whatever I felt like doing the gym became a somewhat enjoyable experience. It wasn't a highlight of my day but it certainly wasn't horrible. Some days I even kind of wanted to go. And even more interestingly, having a week or two when I didn't go at all had a surprising effect: it made me realize how much better I felt when I was working out.
That realization reinforced my emotional attachment to going to the gym, and I picked right back up with very little difficulty. It's one thing to know rationally that going to the gym will help you feel better, it's another thing to know it emotionally. And the emotional knowledge is the stuff that will help you to take action sustainably as a habit. Nobody just jumps in and goes to the gym 7 days a week. You build up to that slowly over a period of years.
Once you have enough experience at an activity like coding, something interesting happens. You begin to know: hey I can be pretty good at this. It might not get it at first, but I'll be able to figure it out. That means you've successfully convinced yourself not to take your failures personally. Which means your ego is safe from being irreparably harmed, and your fear center won't kick in to make you do weird things. Once you've developed that attitude, that's when you need goals.
And that's the point where I am. I've gotten good enough at a few things, and had enough little successes, to be intellectually and emotionally confident in my abilities. If I fail at something it's because I'm not good enough right now, not because I'm not good enough. But even though I know I'm ready to set goals because they won't threaten my ego, that's not even where my concentration is.
I have long-term goals for this semester. But in order to follow them and eventually achieve them I need to get good at consistently keeping track of what they are and where I am in relation to them. And so the thing that I want to concentrate on the most this semester is a sort of meta goal: I want to habituate self-reflection and self-analysis of where I am in relation to my goals. My theory is that if I can do that, I'll automatically start to get closer to achieving them.
So, in short to get good:
1. Learn how to build habits.
2. Habituate doing the things that you want to get good at in an easy-going, non-threatening way. Recognize that this will take time.
3. Once you've done that, set goals.
Habituating doing what you want to get good at puts you so far in front of most people that by the time you start setting goals you're already good enough to start making waves. As far as I can tell, the goals help you get from being 85% of the way to being good, to actually being skilled at what you do.
Like all advice, this particular flavor is anecdotal to my experience. If I'm actually making progress, I'll be able to look back at this post a year from now and say, Man, I was an idiot back then. But I think that the core thesis of this approach will continue to ring true. The thing about experience is that rather than produce paradigm shifts in the way you think, it tends to help clarify, refine, and contextualize ideas like this. I'll let you know how things go.